أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن يَكْفُرُواْ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلاَلًا بَعِيدًا

آيا نديده اى كسانى را كه می پندارند به آنچه به سوى تو نازل شده و [به] آنچه پيش از تو نازل گرديده ايمان آورده اند [با اين همه] می خواهند داورى ميان خود را به سوى طاغوت ببرند با آنكه قطعا فرمان يافته اند كه بدان كفر ورزند و[لى] شيطان می خواهد آنان را به گمراهى دورى دراندازد

have you not seen those who claim that they believe in what has been sent down to you and what was sent down before you? they desire to be judged by the idol, although they have been commanded to disbelieve it. but satan desires to lead them astray into far error.

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْاْ إِلَى مَا أَنزَلَ اللّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا

و چون به ايشان گفته شود به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر [او] بياييد منافقان را می بينى كه از تو سخت روى برمی تابند

when it is said to them: `come to what allah has sent down and to the messenger, ` you see the hypocrites completely barring the way to you.

فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَآؤُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلاَّ إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا

پس چگونه هنگامى كه به [سزاى] كار و كردار پيشينشان مصيبتى به آنان می رسد نزد تو می آيند و به خدا سوگند می خورند كه ما جز نيكويى و موافقت قصدى نداشتيم

how would it be if some affliction hit them for what their hands have forwarded? then, they would come to you swearing by allah, `we sought only kindness and conciliation! `

أُولَئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِي أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا

اينان همان كسانند كه خدا می داند چه در دل دارند پس از آنان روى برتاب و[لى] پندشان ده و با آنها سخنى رسا كه در دلشان [مؤثر] افتد بگوى

those, allah knows what is in their hearts, so turn away from them, and exhort them, and say to them penetrating words about themselves.

وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا

و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهى از او اطاعت كنند و اگر آنان وقتى به خود ستم كرده بودند پيش تو می آمدند و از خدا آمرزش می خواستند و پيامبر [نيز] براى آنان طلب آمرزش می كرد قطعا خدا را توبه پذير مهربان می يافتند

we did not send a messenger except that he should be obeyed, by the permission of allah. if, when they wronged themselves, they had come to you and asked allah for forgiveness, and the messenger had asked for forgiveness for them, they would have found allah the turner, the most merciful.

فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا

ولى چنين نيست به پروردگارت قسم كه ايمان نمی آورند مگر آنكه تو را در مورد آنچه ميان آنان مايه اختلاف است داور گردانند سپس از حكمى كه كرده اى در دلهايشان احساس ناراحتى [و ترديد] نكنند و كاملا سر تسليم فرود آورند

but no, by your lord, they will not believe you until they make you the judge regarding the disagreement between them, then, they will not find in themselves any discomfort concerning your verdict, and will surrender to you in full submission.